สองปีที่ผ่านมาซึ่งผมหายหัวไป ช่วงอายุ 16 – 17 ปี ผมไม่ทำงานเลย ไปแบ็คแพ็คแล้วก็ กลับมานอนอยู่บ้าน แล้วก็ไปใหม่ ไปอยู่ในประเทศที่ไม่มีใครรู้จัก แล้วผมก็ไม่รู้จักใคร เพื่อไปปรับ มุมมองชีวิตให้มันกลับมาเหมือนเดิม 

เพราะบางทีการไปเจอสังคมที่ไม่เคยเห็น ไม่เคยสัมผัสมาก่อน จะทำให้เราปรับสมดุลชีวิตได้ ง่ายขึ้น เข้าใจอะไรมากขึ้น กลับมาถึงก็สามารถเห็นอะไรได้กว้างขึ้น การเดินช่วยได้หลายอย่าง เพราะ ทำให้ได้เห็นในสิ่งที่เราไม่รู้ว่ามันมี ได้รู้ว่าโลกมีคนแบบอื่น ไม่ใช่ประเทศไทยเป็นทั้งโลก แต่มันมีมาก กว่านั้น มุมมองของเรามันก็จะกว้างขึ้น มันให้ความชื่นชมกับชีวิตอีกรอบ 

ผมชอบเดินทางคนเดียวเป็นส่วนใหญ่ นาน ๆ ที่ถึงจะมีเพื่อนไปด้วย ผมเคยไปเนปาล นอน อ่านหนังสือเฉย ๆ 10 วัน ซื้อเหล้ามาขวดนึง อยู่บนดาดฟ้า แล้วก็อ่าน ลอร์ดออฟเดอะริง ( Lord of the Ring ) ครบทั้ง 3 ภาคจบภายใน 3 – 4 วัน ผมเป็นคนติดหนังสือ เล่มที่ชอบมากที่สุดก็มี โลลิตา ( Lolita ) ซึ่งมิสเตอร์นาโบคอฟ ( Vladimir | Nabokov ) เขียนได้สุดยอด ผมถือว่าเป็นหนังสือเกี่ยวกับความรักที่สุดยอด

ถึงแม้มันจะเป็นอะไรที่ผิด ศีลธรรม แต่คนเขียนทำให้มันดูเป็นความรักที่เต็มไปด้วยความรู้สึกอย่างมาก ขนาดตอนสิ้นปี 2000 นิตยสารไทมส์ พูดถึง 3 อันดับสุดยอดของแต่ละวงการใน 100 ปีที่ ผ่านมา ในหมวดหนังสือ โลลิตาได้อันดับ 2 รองจากยูลิสซิส ( Ulyssiss ) ของเจมส์ จอยส์ ( James Joyce )

ที่ได้อันดับ 1 ส่วนหนังสือของเฮสเส ( Hermann Hesse ) ผมก็ชอบ อย่าง สเต็ปเปน วูล์ฟ ( Steppen Wolf ) อ่านแล้วสมองจะระเบิด คนเขียนคิดได้อย่างไร หรือลิตเติ้ล พรินซ์ ( Little Prince เจ้าชายน้อย ) ผมก็ชอบ เพราะเป็นหนังสือที่น่ารักโคตร ๆ ชีวิตวัยรุ่นผมหมดไปกับ 2 เรื่อง งานและการเดินทาง ผมชอบไปหลายที่ อินเดีย แคชเมียร์

เนปาลไปบ่อย เพราะประเทศสวย ใกล้ด้วย คนมักจะลืมว่าประเทศที่น่าสนใจมันห่างจากบ้านเราแค่ นิดเดียว ข้ามไปชั่วโมง 2 ชั่วโมงก็มีอะไรให้ดูเยอะมาก มันคืออีกวัฒนธรรมที่มีอะไรที่เราไม่เคยเห็น

ได้รับการสนับสนุนโดย  บาคาร่าขั้นต่ำ5บาท