สื่อหลังความจริง Ralph Keyes นักเขียนชาวอเมริกัน (2004) สังเกตว่าสังคมได้เข้าสู่ยุคหลังความจริง การหลอกลวงได้กลายเป็นลักษณะเฉพาะของชีวิตสมัยใหม่
และแพร่หลายมากเสียจนผู้คนไม่รู้สึกตัวต่อความหมายของมัน เขาคร่ำครวญกับข้อเท็จจริงที่ว่าข้อความคลุมเครือซึ่งมีแก่นของความถูกต้อง แต่ขาดความจริง ได้กลายเป็นสกุลเงินของนักการเมือง นักข่าว ผู้บริหารองค์กร และนายหน้าซื้อขายไฟฟ้ารายอื่นๆ นักข่าว Susan Glasser (2016)
ให้เหตุผลว่าสื่อสารมวลชนได้สะท้อนความเป็นจริงของการรายงานในอเมริกายุคหลังความจริง ข้อเท็จจริงที่เป็นเหตุเป็นผลรองลงมาจากการอุทธรณ์ทางอารมณ์และความเชื่อส่วนบุคคลในการสร้างความคิดเห็นสาธารณะ ประชาชนมีปัญหาในการแยกแยะข่าวที่เกี่ยวข้องเกี่ยวกับประเด็นนโยบายที่มีน้ำหนักออกจากเสียงโห่ร้องจากภายนอกที่แทรกซึมอยู่ในสื่อต่างๆ
งานของนักข่าวเชิงสืบสวนในบางแง่มุมได้กลายเป็นข้อมูลเชิงลึกและมีข้อมูลมากขึ้นกว่าในอดีต เนื่องจากมีทรัพยากรมากมายที่พร้อมสำหรับการค้นคว้าเรื่องราว รวมถึงการเข้าถึงเอกสารสำคัญของรัฐบาลและการวิเคราะห์ข้อมูลขนาดใหญ่ที่มากขึ้น อย่างไรก็ตาม
เรื่องราวที่มีการจัดทำเป็นเอกสารอย่างดีถูกบดบังด้วยเสียงพึมพำที่ซ้ำซากจำเจและน่าตื่นเต้นซึ่งครอบงำสื่อเก่าและใหม่ Glasser กล่าวถึงการรายงานข่าวของการแข่งขันชิงตำแหน่งประธานาธิบดีอเมริกาครั้งล่าสุดว่า “ข่าวอื้อฉาวของสื่อในปี 2559 ไม่ใช่เรื่องที่นักข่าวไม่สามารถบอกประชาชนชาวอเมริกันได้มากนัก มันเกี่ยวกับสิ่งที่พวกเขารายงาน และความจริงที่ว่ามันดูเหมือนจะไม่สำคัญ” (2016)
หลักฐานที่แสดงว่าข้อกังวลของ Glasser มีมูลสามารถรวบรวมได้โดยการตรวจสอบเนื้อหาของสื่อในแต่ละวัน สื่อหลังความจริงมีความโดดเด่นในช่วงการเลือกตั้งประธานาธิบดีปี 2559
รายงานของสื่อเกี่ยวกับการเลือกตั้งเต็มไปด้วยข้อมูลที่ผิด ข่าวลือที่ไม่มีมูลความจริง และการโกหกโดยสิ้นเชิง เรื่องราวที่เป็นเท็จและข้อเท็จจริงที่ไม่ได้รับการยืนยันนั้นเล็ดลอดออกมาจากเว็บไซต์ข่าวปลอม เช่นเดียวกับบัญชีโซเชียลมีเดียของผู้สมัครรับเลือกตั้งและตัวแทนของพวกเขา โดนัลด์ ทรัมป์ ผู้ได้รับการเสนอชื่อจากพรรครีพับลิกันใช้ฟีด Twitter ของเขา
เพื่อเผยแพร่ข้อความที่น่าตื่นเต้นและไม่ได้รับการยืนยันซึ่งจะมีอิทธิพลเหนือวาระข่าว ซึ่งเป็นแนวทางปฏิบัติที่เขาปฏิบัติหลังจากเข้ารับตำแหน่งประธานาธิบดี เขากล่าวหาว่าบิดาของเท็ด ครูซ ผู้ท้าชิงของเขามีส่วนร่วมในการลอบสังหารประธานาธิบดีจอห์น เอฟ. เคนเนดี และกล่าวอ้างเท็จว่าประธานาธิบดีบารัค โอบามาไม่ได้เกิดในสหรัฐอเมริกา (คาร์สัน, 2017)
ข่าวเท็จแทรกซึมรายงานโดยองค์กรสื่อดั้งเดิม เนื่องจากพวกเขาพึ่งพาแหล่งข้อมูลดิจิทัลอย่างมากสำหรับข้อมูล องค์กรข่าวเคเบิลเช่น CNN และ MSNBC ขยายการกล่าวอ้างที่ไม่มีมูลของทรัมป์ เช่น ข้อกล่าวหาของเขาที่ว่าชาวมุสลิมในนิวเจอร์ซีย์เฉลิมฉลองการล่มสลายของตึกเวิลด์เทรดเซ็นเตอร์ในวันที่ 9/11 แม้ว่าพวกเขาจะวิพากษ์วิจารณ์ความจริงของพวกเขาก็ตาม (Shafer, 2015)
ข้อโต้แย้งที่วางแผนไว้เบี่ยงเบนความสนใจจากความครอบคลุมของประเด็นสำคัญที่เกี่ยวข้องกับนโยบาย กระบวนการ และการกำกับดูแล (Horton, 2017) ในเดือนตุลาคม 2017
ประธานาธิบดีโดนัลด์ ทรัมป์ และวุฒิสมาชิกบ็อบ คอร์เกอร์ (R-TN) แลกเปลี่ยนคำสบประมาทในขณะที่สภาคองเกรสกำลังพิจารณาการปฏิรูปภาษีครั้งใหญ่ ความบาดหมางครอบงำการรายงานข่าวของการต่อสู้เพื่อกฎหมายภาษีในสื่อใหม่ และสั่งการในหน้าแรกของ The New York Times ท่ามกลางคำสบประมาทมากมายในช่วงหลายสัปดาห์
ทรัมป์เรียกคอร์เกอร์ว่า “ลิดเดิ้ลบ็อบ” และทวีตว่าคอร์เกอร์ “เลือกคนจับสุนัขไม่ได้” Corker เรียกทำเนียบขาวว่า “ศูนย์รับเลี้ยงเด็กผู้ใหญ่” และระบุว่าทรัมป์เป็น “ประธานาธิบดีที่ไร้ความจริงอย่างที่สุด” (Sullivan, 2017)
สนับสนุนเรื่องราวโดย ufabet เว็บตรง
